Μενού Κλείσιμο
Ιστορία

Ο Φιλαθλητικός Όμιλος Βριλησσίων είναι ένας σύλλογος με «μικρό» παρελθόν και «μεγάλη» ιστορία. «Μικρό» παρελθόν γιατί είναι μόλις 38 ετών αφού γεννήθηκε το 1985. Ως ιδέα είχε γεννηθεί αρκετό καιρό πριν στο μυαλό και στην καρδιά μιας ομάδας ανθρώπων, μιας παρέας, που αγαπούσε τον αθλητισμό, και ειδικότερα το βόλεϊ, αλλά πάνω απ’ όλα αγαπούσε την προσφορά στη νεολαία και στο κοινωνικό σύνολο.

Ο Φιλαθλητικός ιδρύθηκε από ένα γκρουπ ανθρώπων, με μπροστάρη το Βαγγέλη Κωβαίο, οι οποίοι προηγουμένως είχαν δραστηριοποιηθεί στις τάξεις του Εξωραϊστικού Ομίλου Βριλησσίων.

Άνθρωποι που θα χαρακτηρίζαμε με τον «άχρωμο», και εν πολλοίς παρεξηγημένο τίτλο του «παράγοντα» έδωσαν χρώμα και ζωή, πέραν από τον αστείρευτο προσωπικό τους χρόνο και κόπο, στη δημιουργία ενός πρότυπου μοντέλου ομάδας η οποία διέπρεψε, τόσο εντός όσο και εκτός αγωνιστικών χώρων.


«Μεγάλη» ιστορία γιατί αυτό επιβεβαιώνεται και πιστοποιείται από τους τίτλους οι οποίοι κοσμούν την τροπαιοθήκη των γραφείων του συλλόγου. Ο κατάλογος είναι μακρύς: Πέντε Πρωταθλήματα Ελλάδος, Τέσσερα Κύπελλα Ελλάδος, καθώς και επιτυχημένες πορείες στα Κύπελλα Ευρώπης με αποκορύφωμα την 3η θέση στο Κύπελλο Κυπελλούχων το 1999 στο final four της Προύσας στην Τουρκία.


Όσο για τις νίκες σε διάφορα τουρνουά στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, αυτές ανέρχονται σε δεκάδες. Για μια ολόκληρη δεκαετία (1994-2004) η χειρότερη θέση που καταλάμβανε στο πρωτάθλημα ήταν η τρίτη.


Αναμφισβήτητα, οι έπαινοι και τα συγχαρητήρια για αυτά τα εξαιρετικά αποτελέσματα ανήκουν και στη Διοίκηση (ειδική αναφορά πρέπει να γίνει στον Αντιπρόεδρο του συλλόγου κ. Δημήτρη Έρωτα, o οποίος υπήρξε ο κύριος αιμοδότης της ομάδας για μεγάλο χρονικό διάστημα), αλλά κυρίως στους προπονητές και τις αθλήτριες που αγωνίστηκαν με τη φανέλα του Φ.O.Β. όλα αυτά τα χρόνια.


Ταυτόχρονα, ο σύλλογος μας υπήρξε μεγάλος αιμοδότης και τροφοδότης των εθνικών ομάδων, όλων των ηλικιακών κατηγοριών, με αθλήτριες οι οποίες κόσμησαν τη φανέλα με το εθνόσημο σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις με σημαντικότερο ορόσημο τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004.


Είναι χαρακτηριστικό ότι στη μεγαλύτερη και λαμπρότερη αθλητική γιορτή που διοργάνωσε η χώρα μας, τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας του 2004, η εθνική ομάδα βόλεϊ των γυναικών απαρτιζόταν από 4 αθλήτριες του Φ.O.Β. (Ελένη Μεμετζή, Ρούξι Ντουμιτρέσκου, Μαρία & Νίκη Γκαραγκούνη).


Παράλληλα με τη «μεγάλη» ομάδα βόλεϊ, τη γυναικεία, ο σύλλογος από το ξεκίνημά του έδωσε ιδιαίτερη βαρύτητα στα τμήματα υποδομής (παγκορασίδες, κορασίδες και νεανίδες). Στόχος δεν είναι απλά και μόνο η ανάδειξη νέων ταλέντων και η προώθηση τους στην κύρια ομάδα, αλλά αποτελεί ταυτόχρονα ουσιαστικό και χαρακτηριστικό δείγμα μιας συνεπούς και συνεχούς προσπάθειας προσφοράς στην ανάπτυξη του αθλητισμού και της παροχής στο πιο ευαίσθητο αλλά και συνάμα πιο δυναμικό κομμάτι της κοινωνίας μας, τη νεολαία, των εφοδίων και των ηθικών αξιών που στην εποχή μας είναι περισσότερο από ποτέ απαραίτητες.


Ο Όμιλός μας από τα πρώτα στάδια δημιουργίας του έθεσε ως μία από τις προτεραιότητές του την ανάπτυξη τμημάτων υποδομών, με στόχο όχι τόσο τη δημιουργία αυριανών πρωταθλητριών, αλλά πρωτίστως τη συμβολή στη σωστή ανάπτυξη και διαπαιδαγώγηση των παιδιών, την ανάπτυξη δεξιοτήτων και ταλέντων, την ομαλή ένταξη τους στο περιβάλλον τους, την ενίσχυση της διαδικασίας κοινωνικοποίησης των παιδιών.


Σε αυτές μας τις προσπάθειες είχαμε πάντα την αρωγή και τη συμπαράσταση των γονέων.


Σε αυτό το πλαίσιο, και με αυτές τις παρακαταθήκες συνεχίζουμε να εργαζόμαστε με το ίδιο κέφι, την ίδια διάθεση, τον ίδιο ενθουσιασμό και το ίδιο μεράκι για να σχεδιάσουμε τη νέα πορεία του συλλόγου, στηριγμένο σε αθλήτριες που θα αναδεικνύει από τα σπλάχνα του, αλλά και ελπιδοφόρες και ταλαντούχες παίκτριες που έρχονται από άλλες ομάδες με σκοπό τον υγιή αθλητισμό, και εάν οι συνθήκες το ευνοήσουν τον πρωταθλητισμό ξανά. Σε αυτές μας τις προσπάθειες είχαμε πάντα την αρωγή και την οικονομική και ηθική συμπαράσταση του Δήμου Βριλησσίων. Σε αυτό το δύσκολο, απαιτητικό αλλά συγχρόνως «γλυκό» δρόμο επιθυμούμε να συνεχίσουμε να πορευόμαστε.